Selasa, 10 Disember 2013

Ketenangan Langit Malam

Beberapa hari lepas aku ikut satu program sekolah lama aku. Saja nak tengok adik adik buat kerja. Niat asal pun nak bantu kot kot ada yang nak dibantu. Aku pakai bedal je datang.

Disana aku selamba buat nightwalk. Macam zaman aku sekolah dulu. Sebab aku memang gemar aktiviti dalam gelap macam tu. Pasal aku pun gelap. Kahkahkah!

Aku ajak lagi dua orang budak pergi survey jalan dulu lepas maghrib. Kami sendiri jalan tak pakai apa apa lampu untuk bajet timing peserta nak jalan nanti. Seronok survey jalan nightwalk ni. Pasal apa apa pun lu kena dulu. Kekeke

Masa nightwalk pun seronok sebab aku dapat berulang alik berjalan dalam gelap banyak kali. Aku pun tak tahu kenapa aku suka sangat berjalan dalam gelap dalam semak macam tu. Sekali sekala aku parking badan kat tepi jalan dan baring. Aku baring dan tengok langit. Yang seronoknya diluar bandar ni kita tak ada pencemaran cahaya. Jadi langit nampak jelas seperti izhar halqi. Pi buka buku tajwid.

Dalam gelap macam tu orang pun tak nampak kita kat mana. Malah diorang tak tahu pun aku ada kat situ. Aku suka macam tu. Rasa macam invisible. Halimunan. Halimzin. Kat UK.

Indahnya langit malam tu. Datang pula bayu dari laut. Angin sejuk nak cengkam tubuh tapi tak dapat pasal aku pakai jaket. Aku peduli apa. Kalau di kampung aku pun kadang kadang aku keluar rumah renung langit. Langit clear nampak bintang macam kat Langkawi. 

Dulu setiap malam langit clear di Langkawi. Nak keluar dinner pun rasa macam pergi terapi. Rindu pulak ke pulau yang dulu aku cemuh pasal jarang dapat balik Kolumpo. 

Sesekali aku tenung langit malam tu, ada juga sekali dua aku dengar bunyi ombak. Ganas juga bunyi dia masa tu. Lepas tu diselang seli bunyi anjing menyalak. Kalau ikutkan hati aku nak juga buat sate. Bagi kat bebudak bukan dorang tahu tu daging anjing. Tak gitu? Kekeke

Aku pergi satu malam je. Tapi cukup menenangkan. Dah lama aku tak rasa tenang macam tu. Hati pun sejuk je. Esoknya aku balik ke Kolumpo semula. Aku bawak kereta macam orang mabuk pasal aku cuma tidur sejam je sejak sampai sana. Mujur ada radio. Dapat juga aku melalak depan stering kereta.

Aku tengok adik adik dah besar dan matang. Serius makin matang. Matang buat keputusan, matang berkelakuan, matang dalam berbincang. Ini ke senior aku dulu rasa? Ke dorang rasa aku makin jahanam? Kahkahkah!

Kadang kadang kita rasa tak dihargai. Tapi kita jangan lupa orang lain pun mungkin rasai benda yang sama terhadap kita. Jangan ingat benda tu sehala je. Mungkin dua hala. Mungkin tidak. Yang penting kita buat apa apa pun kena ikhlas. Kena check balik niat asal kita. Kalau sekadar buat lepas tu nak mengungkit baik kau pergi menjahit kelambu di bucu katil sana. 

Aku tenang. Buat buat tenang. Siapa sangka beb. 





LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...